اثربخشی موریتادرمانی بر هوشبهر هیجانی دانشجویان دختر دانشگاه پیام نور بروجن

لذا هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر موریتادرمانی بر هوشبهر هیجانی دانشجویان است. ابزار استفاده شده در این پژوهش، پرسش نامه ی هوشبهر هیجانی بار-آن است که که توسط سموعی در اصفهان هنجار شد، و پایایی آن از روش بازآزمایی 68%، با روش آلفای کرونباخ، 93% و با روش زوج-فرد88% گزارش شده است. جامعه ی پژوهش حاضر، دانشجویان دختر دانشگاه پیام نور بروجن است. نمونه گیری در این پژوهش به طور تصادفی صورت گرفته است. به این ترتیب که از طریق یک فراخوان از دانشجویانی که مایل به شرکت در دوره ی موریتادرمانی بودند، دعوت به عمل آمد، 40 نفر از دانشجویان 26-20ساله در مقطع کارشناسی برای شرکت در این دوره ثبت نام نمودند. سپس طی انجام مصاحبه ای جهت تعیین شرایط شرکت در پژوهش، یعنی عدم مصرف هرگونه داروی مرتبط با مشکلات روانی، عدم شرکت در درمان روان شناختی دیگری به طور همزمان، علاقه به شرکت در یک گروه درمانی و تعهد به حضور در تمام جلسات، غربالگری شدند. به علت دارا بودن شرایط، تمامی داوطلبان پرسش نامه ی هوشبهر هیجانی بار-آن را تکمیل کردند و از بین آنها، 24 نفر از پایین ترین نمرات، انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش(12نفر)و کنترل(12نفر)جایگزین شدند. پس از جایگزینی تصادفی، گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفته و گروه ازمایش به مدت 10 جلسه ی دو ساعته در برنامه ی آموزشی-درمانی تدوین شده توسط پژوهشگر شرکت نمودند. در این برنامه، فرد از طریق آشنایی با چرخه ی معیوب شناختی-رفتاری، ماهیت هیجانات، شیوه ی تمایز خود رفتاری از خود هیجانی، شناسایی امیال واقع بینانه و کمال گرایانه و. . . به شناخت هیجانات و مدیریت رفتاری می پردازد. پس از اجرای برنامه ی آموزشی-درمانی از تمامی اعضای گروه آزمایش، پس آزمون به عمل آمد و داده ها از طریق تحلیل واریانس یک طرفه و تحلیل کوواریانس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتیجه ی پژوهش نشان داد که این شیوه ی آموزشی-درمانی، باعث افزایش هوشبهر هیجانی دانشجویان شرکت کننده در گروه آزمایش و نیز نمرات مولفه های هوشبهر هیجانی آنها، شده است.